DEMET KARA: "Emrecan Bize Allah´ın Bir Lütfu"

Tıpkı ESER´de eğitim gören 19 yaşındaki Emrecan Kara ve hayatını ona adamış üç çocuk annesi Demet Kara´nınki gibi... Emre´nin dışında 12 ve 14 yaşında iki oğlu daha bulunan Demet Kara´nın Emrecan en büyük oğlu... Oğluna 2.5 yaşında otizm teşhisi konduğunda her engelli annesi gibi başta bu durumu kabullenmekte zorlandığını, "Niye ben, neden benim çocuğum" diye defalarca aynı soruları kendisine sorduğunu söyleyen anne Kara "Gerçeği söylemek gerekirse ilk teşhis konduğu zaman çok zordu, kabullenemedim ama aslında bu kesinlikle yanlıştı. Çok şükür o zor günleri atlattık. Artık Emrecan´ın bize Allah´ın bir lütfu olduğunu düşünüyorum" diyor.

"O AĞLADIĞINDA BEN DE ÇOCUK GİBİ AĞLADIM"

Emre´ye 2,5 yaşında otizm teşhisi konduğu o günden bu güne, hayatının hep mücadele içinde geçtiğini söyleyen anne Demet Kara sözlerine şöyle devam ediyor: "Emre´de 2,5 yaşında anormal bir durum olduğunu farkettik ve doktora götürdük. Erkek çocukları geç konuşur diye bize altı ay süre verdiler ama bu süre bizi çok geriye attı. Önce kulak burun boğaza götürdük acaba duymuyor mu diye, fakat duymasında bir sorun yoktu. Sonra çocuk psikoloğuna götürdük, burada bir çok testlerden geçti. Cerrahpaşa ve daha bir çok özel hastaneye götürdük. Tam teşhis ise 3,5 yaşında kondu. Emrecan´la birlikte iki sene depresyona girdim. Takıntıları, ağlama krizleri vardı. O ağladığında ben de çocuk gibi ağladım. Çok zor günler yaşadık ama çok şükür o günleri atlattık. İnşallah ileride daha da iyi olacağını düşünüyorum."

"EN BÜYÜK DESTEKÇİM EŞİM OLDU"

Bu zor günlerinde en büyük desteğin eşinden ve ailesinden geldiğini, arkadaşlarının da kendisine çok yardımcı olduğunu belirten Kara "Eşim Emrecan´ın durumunu benden çabuk kabullendi. Otizm teşhisi konduğunda bu bize Allah´ın bir lütfu dedi ve onun için her şey bitti. Çok sıkıldığım zamanlarda işte bile olsa yanıma gelip Emrecan´ı bir iki saat dolaştırıp tekrar işe gitti. Keza annem ve babam da çok destekçi oldu. Annem rahmetli oldu, ama babam hala Emrecan´ı alır gezdirip, dolaştırır. Bu işler mümkü değil desteksiz olmaz. Tek başınıza böyle bir durumun üstesinden gelemezsiniz, yapıyorum diyen bence yalan söyler. Çünkü çocuğun durumunu anlayana kadar belli bir süreçten geçiyorsunuz. Bu duruma siz alışmaya çalışıyorsunuz, etrafınızdan sürekli bir şeyler söylüyorlar. Çocuğa mı bakacaksınız, kendini mi alıştıracaksın, etrafa mı cevap vereceksiniz. O yüzden desteksiz imkansız" diyor

HEPİMİZ BİRER ENGELLİ ADAYIYIZ

Yaşadığı zorlu süreçte kendisini en çok yoran konulardan birisinin de çevresinden gelen olumsuz tepkiler olduğunu dile getiren Demet Kara, şu açıklamaları yapıyor: "Alaycı ifadeler bakışlar beni çok rahatsız etti. Otizm diyorsunuz anlamıyorlar. Başına gelmeyince bunu anlamak çok zor. Ben Emrecan´dan hiçbir zaman utanmadım. Hepimiz birer engelli adayıyız. Yarın öbür gün başımıza neler geleceğini kimse bilemez.

"AİLELER ENGELLİ ÇOCUKLARINI TOPLUMA KAZANDIRSINLAR, SAKLAMASINLAR"

İnsanlar özel çocuklarla dalga geçmesinler, onları anlamaya çalışsınlar ve ona göre davransınlar. Engelli çocuk sahibi ailelere de tavsiyem hiç bir zaman çocuklarını gizlemesinler saklamasınlar. Çocuklarını dışarı çıkarsınlar, sosyal hayatın içinde olsunlar. Ben Eyüpsultan Nişanca Mahallesi´nde oturuyorum. Benim çocuğumu herkes tanır. Çocuğu eve kapatmak çözüm değil. Çocuklarını dışarı çıkarsınlar gezdirsinler, asla utanmasınlar. Özel eğitime önem versinler. Topluma kazandırmak için ellerinden geleni yapsınlar."

"ÇOCUĞUMU ESER´E GÖZÜ KAPALI BIRAKIYORUM"

ESER´le dört yıl önce tanıştığını, kendisinin ve Emrecan´ın kurumu çok sevdiğini ifade eden fedakar anne sözlerini şöyle sürdürüyor: "Özel çocuğunuz olduğu zaman her yere güvenemiyorsunuz. ESER´e dört yıl önce gelip baktım. Müdüründen öğretmenine, aşçısından kapıdaki güvenlik elemanına kadar herkese gözleriniz kapalı güveniyorsunuz. Başkan Deniz Köken´den ricam çocukların buraya haftanın beş günü gelmesi. Şu an sadece üç gün gelebiliyorlar. Sakın bu isteğim yanlış anlaşılmasın. Benim çocuğum bana yük değil. Ama Emrecan burada arkadaşlarıyla, öğretmenleriyle vakit geçirmeyi çok seviyor. Çarşamba günleri ESER´e gideceğim diye sabahın altısında kalkıp hazırlanıyor. Yazlığa gittiğimizde bile evde durmak istemiyor. Kuruma o kadar çok alışmış ki sürekli gelmek istiyor. Çocuklar dört saat burada kalıyorlar; ama o dört saat anneye de çocuğa da o kadar iyi geliyor ki. Bu tip kurumların her yerde olması gerek. Allah Eyüpsultan Belediyesi´nden razı olsun."